पञ्चमः पटलः(pañcamaḥ paṭalaḥ)
Quinta parte (versos 81 a 102)

5. 81
सुप्ता नागोपमा ह्येषा स्फुरन्ती प्रभया स्वया।
अहिवत्सन्धिसंस्थाना वाग्देवी बीजसंज्ञिका॥५॥८१॥
suptā nāgopamā hyeṣā sphurantī prabhayā svayā |
ahivatsandhisaṃsthānā vāgdevī bījasaṃjñikā || 5 || 81 ||
Ella es como una serpiente durmiente y resplandece con su propia luz. Hecha de eslabones como una serpiente, es la diosa del habla y se llama bīja (1).
Nota:
1. Un bīja, literalmente “semilla”, en este caso significa un mantra monosilábico.

5. 82
ज्ञेया शक्तिरियं विष्णोर्निर्झरा स्वर्णभास्वरा।
सत्त्वं रजस्तमश्चेति गुणत्रयप्रसूतिका॥५॥८२॥
jñeyā śaktiriyaṃ viṣṇornirjharā svarṇabhāsvarā |
sattvaṃ rajastamaśceti guṇatrayaprasūtikā || 5 || 82 ||
Sepan que ella es la Śakti de Viṣṇu, impecable y brillantemente dorada. Se la hace expandir por los tres guṇas: sattva, rajas y tamas.

5.83
तत्र बन्धूकपुष्पाभं कामबीजं प्रकीर्तितम्।
कलहेमसमं योगे प्रयुक्ताक्षररूपिणम्॥ ५॥ ८३॥
tatra bandhūkapuṣpābhaṃ kāmabījaṃ prakīrtitam |
kalahemasamaṃ yoge prayuktākṣararūpiṇam || 5 || 83 ||
Se dice que la sílaba semilla de Kama está allí, pareciendo una flor de bandhūka. Con la adición de kalahaṃsa (1) toma la forma de la sílaba que se utiliza (2).
Nota:
1. kalahaṃsa, una suave modulación del mantra haṃsa.
2. Aquí se refiere a la sílaba लं (lam), correspondiente al cakra mūlādhāra

5.84, 85
सुषुम्णापि च संश्लिष्टा बीजं तत्र वरं स्थितम्।
शरच्चंद्रनिभं तेजस्स्वयमेतत्स्फुरत्स्थितम्॥५॥८४॥
सूर्यकोटिप्रतीकाशं चन्द्रकोटिसुशीतलम्।
एतत्त्रयं मिलित्वैव देवी त्रिपुरभैरवी।
बीजसंज्ञं परंतेजस्तदेव परिकीर्तितम्॥५॥८५॥
suṣumṇāpi ca saṃśliṣṭā bījaṃ tatra varaṃ sthitam |
śaraccaṃdranibhaṃ tejassvayametatsphuratsthitam || 5 || 84 ||
sūryakoṭipratīkāśaṃ candrakoṭisuśītalam |
etattrayaṃ militvaiva devī tripurabhairavī |
bījasaṃjñaṃ paraṃtejastadeva parikīrtitam || 5 || 85 ||
Adhiriéndose firmemente a suṣumṇā, se encuentra la preciosa bīja, una luz parecida a la luna de otoño. Esta es la tríada primera. (1)
Tan brillante como diez millones de soles y tan fresco como diez millones de lunas, cuando esta tríada se reúne toma la forma de la diosa Tripurabhairavi.
Nota 1:
1. Los miembros de esta tríada no están claros, pero sin duda se refiere a los tres niveles que componen el mundo fenomenal.

5.86, 87
क्रियाविज्ञानशक्तिभ्यां युतं यत्परितो भ्रमत्॥५॥८६॥
उत्तिष्ठद्विशतस्त्वम्भः सूक्ष्मं शोणशिखायुतम्॥
योनिस्थं तत्परं तेजः स्वयंभूलिंगसंज्ञितम्॥५॥८७॥
kriyāvijñānaśaktibhyāṃ yutaṃ yatparito bhramat || 5 || 86 ||
uttiṣṭhadviśatastvambhaḥ sūkṣmaṃ śoṇaśikhāyutam ||
yonisthaṃ tatparaṃ tejaḥ svayaṃbhūliṃgasaṃjñitam || 5 || 87 ||
Esa gran luz unificada (es llamada bija). Unida con las energías (śakti) de la acción y de la conciencia (kriyāvijñānaśakti), todo deambula a su alrededor.
Esa gran luz se parece a una fibra de loto erguida, es sutil, y luce unida a una llama roja; allí se encuentran el yoni y el liṃga nacido por sí-mismo.

5.88
आधारपद्ममेतद्धि योनिर्यस्यास्ति कन्दतः।
परिस्फुरद्वादिसान्तचतुर्वर्णं चतुर्दलम्॥५॥८८॥
ādhārapadmametaddhi yoniryasyāsti kandataḥ |
parisphuradvādisāntacaturvarṇaṃ caturdalam || 5 || 88 ||
Este último es el loto ādhāra, cuyo bulbo es un yoni. Es billante, contiene las cuatro sílabas comenzando con va y terminando en sa (1), y tiene cuatro pétalos.
Nota:
1. Las cuatro sílabas con va y terminando en sa son  वं vam,  शं śam, षं ṣam y सं sam. El tattva correspondiente es la tierra y el vāyubīja es la sílaba es लँ

5.89, 90, 91
कुलाभिधं सुवर्णाभं स्वयम्भूलिङ्गसंगतम्।
द्विरण्डो यत्र सिद्धोस्ति डाकिनी यत्र देवता॥५॥८९॥
तत्पद्ममध्यगा योनिस्तत्र कुण्डलिनी स्थिता।
तस्या ऊर्ध्वे स्फुरत्तेजः कामबीजं भ्रमन्मतम्॥५॥९०॥
यः करोति सदा ध्यानं मूलाधारे विचक्षणः।
तस्य स्याद्दार्दुरी सिद्धिर्भूमित्यागक्रमेण वै॥५॥९१॥
kulābhidhaṃ suvarṇābhaṃ svayambhūliṅgasaṃgatam |
dviraṇḍo yatra siddhosti ḍākinī yatra devatā ||5||89||
tatpadmamadhyagā yonistatra kuṇḍalinī sthitā |
tasyā ūrdhve sphurattejaḥ kāmabījaṃ bhramanmatam ||5||90||
yaḥ karoti sadā dhyānaṃ mūlādhāre vicakṣaṇaḥ |
tasya syāddārdurī siddhirbhūmityāgakrameṇa vai ||5||91||
Se llama kula, es de oro, y es conocido como el liṅga auto-nacido; en él están el adepto Dviranda y la diosa Dakini.
Dentro de ese loto está el yoni donde se encuentra la kuṇḍalinī. Por encima de ella está la luz brillante que se muestra como la bīja errante de kāma.
El hombre sabio que regularmente medita sobre el mūlādhāra gradualmente alcanza dardurīsiddhi (1).
Nota:
1. syāddārdurī siddhi, la habilidad de dejar el suelo como una rana (dardura), es decir la de elevarse del suelo, levitar.

5.92
वपुषः कान्तिरुत्कृष्टा जठराग्निविवर्धनम्।
आरोग्यञ्च पटुत्वञ्च सर्वज्ञत्वञ्च जायते॥५॥९२॥
vapuṣaḥ kāntirutkṛṣṭā jaṭharāgnivivardhanam |
ārogyañca paṭutvañca sarvajñatvañca jāyate ||5||92||
Su cuerpo se vuelve extremadamente hermoso y su fuego digestivo aumenta. No se enferma y sus facultades se agudizan.

5.93
भूतं भव्यं भविष्यञ्च वेत्ति सर्वं सकारणम्।
अश्रुतान्यपि शास्त्राणि सरहस्यं भवेद्ध्रुवम्॥५॥९३॥
bhūtaṃ bhavyaṃ bhaviṣyañca vetti sarvaṃ sakāraṇam |
aśrutānyapi śāstrāṇi sarahasyaṃ bhaveddhruvam ||5||93||
Sabe lo que realmente ha sucedido y lo que va a suceder en el futuro, y entiende el discurso de todos. Está seguro de recitar textos sagrados y enseñanzas secretas de los que ni siquiera ha oido hablar.

5.94
वक्त्रे सरस्वती देवी सदा नृत्यति निर्भरम्।
मन्त्रसिद्धिर्भवेत्तस्य जपादेव न संशयः॥५॥९४॥
vaktre sarasvatī devī sadā nṛtyati nirbharam |
mantrasiddhirbhavettasya japādeva na saṃśayaḥ ||5||94||
La diosa Saravasti siempre baila en su boca docilmente. A través de la repetición está seguro de alcanzar la perfección del mantra.

5.95
जरामरणदुःखौघान्नाशयति गुरोर्वचः।
इदं ध्यानं सदा कार्यं पवनाभ्यासिना परम्।
ध्यानमात्रेण योगीन्द्रो मुच्यते सर्वकिल्विषात्॥५॥९५॥
jarāmaraṇaduḥkhaughānnāśayati gurorvacaḥ |
idaṃ dhyānaṃ sadā kāryaṃ pavanābhyāsinā param |
dhyānamātreṇa yogīndro mucyate sarvakilviṣāt ||5||95||
La palabra del guru destruye la vejez, la muerte y una multitud de dolores. Esta gran meditación debe ser realizada regularmente por el practicante de pranayama (pavanābhyāsa). Simplemente a través de la meditación el yogui maestro está seguro de ser liberado de todo pecado.

5.96
मूलपद्मं यदा ध्यायेद्योगी स्वयम्भुलिङ्गकम्।
तदा तत्क्षणमात्रेण पापौघं नाशयेद्ध्रुवम्॥५॥९६॥
mūlapadmaṃ yadā dhyāyedyogī svayambhuliṅgakam |
tadā tatkṣaṇamātreṇa pāpaughaṃ nāśayeddhruvam ||5||96||
Cuando el yogui medita sobre el loto mūlādhāra, al que también se llama el liṅga nacido de sí mismo, puede estar seguro de destruir todos los pecados inmediatamente.

5.97, 98
यं यं कामयते चित्ते तं तं फलमवाप्नुयात्।
निरन्तरकृताभ्यासात्तं पश्यति विमुक्तिदम्॥५॥९७॥
बहिरभ्यन्तरे श्रेष्ठं पूजनीयं प्रयत्नतः।
ततः श्रेष्ठतमं ह्येतन्नान्यदस्ति मतं मम॥५॥९८॥
yaṃ yaṃ kāmayate citte taṃ taṃ phalamavāpnuyāt |
nirantarakṛtābhyāsāttaṃ paśyati vimuktidam ||5||97||
bahirabhyantare śreṣṭhaṃ pūjanīyaṃ prayatnataḥ |
tataḥ śreṣṭhatamaṃ hyetannānyadasti mataṃ mama ||5||98||
Obtiene cualquier recompensa que desee en su mente. A través de la práctica constante ve al dador de la liberación.
La meditación interna es mejor que la externa y debe ser cuidadosamente cultivada. Esta es una excelente (meditación). No apruebo ninguna otra.

5.99
आत्मसंस्थं शिवं त्यक्त्वा बहिःस्थं यः समर्चयेत्।
हस्तस्थं पिण्डमुत्सृज्य भ्रमते जीविताशया॥५॥९९॥
ātmasaṃsthaṃ śivaṃ tyaktvā bahiḥsthaṃ yaḥ samarcayet |
hastasthaṃ piṇḍamutsṛjya bhramate jīvitāśayā ||5||99||
El que rechaza al Śiva interno y adora lo externo, descarta el alimento de una mano para vagar buscando sustento en otros lados.

5.100, 101, 102
आत्मलिंगार्चनं कुर्यादनालस्यं दिने दिने।
तस्य स्यात्सकला सिद्धिर्नात्र कार्या विचारणा॥५॥१००॥
निरन्तरकृताभ्यासात्षण्मासैः सिद्धिमाप्नुयात्।
तस्य वायुप्रवेशोपि सुषुम्णायाम्भवेद्ध्रुवम्॥५॥१०१॥
मनोजयञ्च लभते वायुबिन्दुविधारणात्।
ऐहिकामुष्मिकीसिद्धिर्भवेन्नैवात्र संशयः॥५॥१०२॥
ātmaliṃgārcanaṃ kuryādanālasyaṃ dine dine |
tasya syātsakalā siddhirnātra kāryā vicāraṇā ||5||100||
nirantarakṛtābhyāsātṣaṇmāsaiḥ siddhimāpnuyāt |
tasya vāyupraveśopi suṣumṇāyāmbhaveddhruvam ||5||101||
manojayañca labhate vāyubinduvidhāraṇāt |
aihikāmuṣmikīsiddhirbhavennaivātra saṃśayaḥ ||5||102||
La perfección completa surge en el que adora incansablemente su liṃga interno todos los días.
A través de esa práctica constante el yogui alcanza la perfección dentro de seis meses. Su aliento está seguro ha de entrar en suṣumṇā.
Conquista su mente, comprueba su aliento (1) y su bindu (2), y alcanza la perfección en este mundo y en el siguiente. Sobre eso no hay dudas.
Notas:
1. vāyu
2. bindu, el semen